<<< Retour >>>

Bài hát / Partition Format Pdf

Traduction française en bas de page

 

CD - Chinh Phụ Ngâm 1

Nợ Núi Sông

Từ câu 17 đến câu 36

Thơ : Đoàn Thị Điễm  (1705 – 1748 )
Nhạc : Quách Vĩnh-Thiện
Paris, le 1 Août 2009 

Thuy Long

Ca Sĩ : Thụy Long

 

https://www.youtube.com/watch?v=0ffZ6mWxzas&list=UURuamTfHI51hDifqPxXqQ8g

 

 

 

 

 

Chàng tuổi trẻ vốn dòng hào kiệt,
Xếp bút nghiên theo việc đao cung,
Thành liền mong tiến bệ rồng,
Thước gươm đã quyết chẳng dung giặc Trời.

***
Chí làm trai dặm nghìn da ngựa,
Gieo Thái Sơn nhẹ tựa hồng mao,
Giã nhà đeo bức chiến bào,
Thét roi cầu Vỵ ào ào gió thu.
*
Ngồi đầu cầu nước trong như lọc,
Đường bên cầu cỏ mọc còn non,
Đưa chàng lòng dặc dặc buồn,
Bộ khôn bằng ngựa, thủy khôn bằng thuyền.

Chàng tuổi trẻ vốn dòng hào kiệt,
Xếp bút nghiên theo việc đao cung,
Thành liền mong tiến bệ rồng,
Thước gươm đã quyết chẳng dung giặc Trời.

***

Nước trong chảy, lòng phiền chẳng rửa,
Cỏ xanh thơm, dạ nhớ khó quên,
Nhủ rồi tay lại trao liền,
Bước đi một bước lại vin áo chàng.
*
Lòng thiếp tựa bóng trăng theo dõi,
Dạ chàng xa ngoài cõi Thiên Sơn,
Múa gươm rượu tiễn chưa tàn,
Chỉ ngang ngọn giáo vào ngàn hang beo.

 

CPN102 - Le serment des monts et des eaux
du vers 17 au vers 36

Texte français : Ngọc Yến & Thuỳ Dương

17 - Descendant de héros, il était encore jeune.
Il a délaissé le pinceau et l'écritoire
Et choisi le métier de l'épée et de l'arc,
Ambitionnant d'offrir au domaine du Trône
Un chaînon de bastions. Sa lame infaillible
Ne pardonnera pas aux contempteurs du Ciel.

21 - Tout noble chevalier aspire, n'est-ce pas ?
A l'honneur de périr très loin de son foyer,
N'ayant pour tout linceul qu'une peau de cheval.
Pour lui, la vie parfois a le poids du Thái Sơn,
Mais quelquefois aussi, il la conçoit légère
Comme de l'oiseau hồng le très léger duvet.
Vous aussi, vous partez, endossant la cuirasse de dessus le pont Vị,
la cravache claquant
Impétueuse au milieu des bourrasques d'automne.

25 - Un ruisseau, sous le pont coulait, comme filtré;
Un sentier, près du pont, était vert d'herbe tendre.
En vous accompagnant j'avais le cœur bien triste.
Que ne suis-je, sur terre, votre beau coursier,
Et sur eau que ne suis-je la nef qui vous porte !

29 - L'onde coulait certes, mais ne diluait ma peine;
L'herbe embaumait certes, mais n'apaisait mon cœur.
Ponctuant nos serments, nous nous serions la main,
Et nous nous arrêtions à chacun de nos pas.

23 -Mon cœur vous poursuit à l'instar de la lune
Tandis que votre esprit voguait vers le Thiên Sơn.
Lâchant le vin d'adieu et dégainant de suite,
Vous pointâtes la lance vers l'antre des fauves.